Mythos.pl - legendy, mity, baśnie, rpg, larp, sny

Czerwone trzewiczki (Hans Christian Andersen)

admin — Thu, 03 Sep 2009 09:14:57 +0000

Po śmierci jej matki, wiejska dziewczynka zostaje zaadoptowana przez bogatą, starszą kobietę. Dziewczynka z wiekiem staje się bardzo zarozumiała. Namawia ona swoją przybraną matkę aby ta kupiła jej czerwone trzewiki. Ubiera je ona za każdym razem gdy wybiera się do kościoła, gdzie nie zwraca wcale uwagi na ceremonię. Kiedy jej macocha zapada na poważną chorobę, dziewczynka, zamiast się nią zaopiekować, woli wybrać się na przyjęcie, w swoich czerwonych bucikach.

Na przyjęciu, dziewczynka nie może przestać tańczyć po tym jak raz wyszła na parkiet. Buciki przejmują władzę i nie może ona na to nic poradzić. Nie ważne, czy pada deszcz czy świeci słońce, w polu, w lesie czy na łące, we dnie i w nocy, buciki ciągle tańczą. Dziewczynka nie może nawet pójść na pogrzeb swojej przybranej matki.

Anioł, który objawia się dziewczynce, oznajmia jej, że nie przestanie ona tańczyć nawet po śmierci, jako przestroga dla wszystkich dzieci, które są zarozumiałe.

Dziewczynka postanawia jednak amputować swoje stopy wraz z butami. Dostaje w zamian drewniane stopy i kule. Kiedy jednak chce pójść do kościoła, amputowane stopy wraz z butami zagradzają jej drogę. W kolejną niedzielę sytuacja powtarza się. Dziewczynka podejmuje pracę na plebanii jednak nadal nie może pójść do kościoła. W kolejną niedzielę postanawia ona pomodlić się w samotności i kiedy jej serce wypełnia się pokojem i radością, pęka. Jej dusza ulatuje do nieba i nikt nie pyta jej tam o czerwone buciki.

Królewna na ziarnku grochu (Hans Christian Andersen)

admin — Thu, 03 Sep 2009 09:13:19 +0000

Baśń ta opowiada o księciu, który chce poślubić księżniczkę. Ma on jednak wielkie problemy ze znalezieniem właściwej partnerki. Zawsze coś jest nie tak z kandydatkami, które spotyka, a na dodatek nie może on być pewien, że są one prawdziwymi księżniczkami.

Pewnej burzliwej nocy, młoda kobieta, przemoczona do suchej nitki, znajduje schronienie w zamku księcia. Twierdzi ona, że jest księżniczką, więc matka księcia postanawia sprawdzić ją. Test polegać ma na ukryciu ziarnka grochu pod stosem dwudziestu materacy, na łóżku, na którym dziewczyna ma spędzić noc. Rano, niewyspana księżniczka oznajmia swoim gospodarzom, że nie udało jej się niestety zmrużyć oka, ponieważ przez całą noc coś ją uwierało. Książę raduje się z takiego rozwiązania testu, ponieważ wie, że jedynie prawdziwa księżniczka mogła by wyczuć ziarnko grochu poprzez dwadzieścia materacy. Szczęśliwa para wkrótce bierze ślub, a rozsławione ziarnko grochu zostaje umieszczone w Muzeum Królewskim.

Hans Christian Andersen twierdził, że baśń tę opowiadała mu jego matka, kiedy był mały. Jednak historycy nie odnaleźli żadnych wzmianek o tej baśni w tamtym okresie. Baśń ta nie została dobrze przyjęta przez krytyków, którzy twierdzili, że brak w niej wartościowego morału.

Dziewczynka z zapałkami (Hans Christian Andersen)

admin — Thu, 03 Sep 2009 09:11:19 +0000

W zimny, noworoczny wieczór, biedna dziewczynka stara się sprzedawać zapałki przechodniom na ulicy. Nikt jednak nie zwraca na nią uwagi, ponieważ wszyscy śpieszą na huczne zabawy sylwestrowe. Pomimo tego , że jest strasznie przemarznięta, dziewczynka boi się wrócić do domu. Domyśla się, że jej ojciec zbije ją za to, że nie sprzedała ani jednej paczki zapałek.

Aby schronić się przed chłodem znajduje zaułek, w którym postanawia ogrzać się zapałkami. Za każdym razem gdy zapala koleją zapałkę, jej płomieniu pojawiają się obrazy z jej marzeń, takie jak piec, przy którym mogła by się ogrzać, ucztę, podczas której po raz pierwszy w życiu miała by się szansę najeść do syta, choinkę świąteczną. Gdy widzi spadającą z nieba gwiazdę przypomina sobie, że jej babcia mawiała, że za każdym razem gdy spada z nieba gwiazda, ktoś umiera.

Zapalając kolejną zapałkę widzi właśnie swoją babcię, która jako jedyna osoba, w krótkim życiu dziewczynki, dobrze ją traktowała. Dziewczynka zapala zapałki jedną za drugą aby utrzymać jak najdłużej tą przyjemną wizję swojej babci. Przemarznięte dziecko umiera, a jej babcia zabiera jej duszę do nieba. Następnego ranka przechodnie odnajdują ciało dziewczynki, z różowymi policzkami i uśmiechem na twarzy. Wszyscy żałują biednej dziewczynki, nie mogą jednak wiedzieć, że w tym samym czasie świętuje ona nadejście nowego roku wraz ze swoją babcią.

Calineczka (Hans Christian Andersen)

admin — Thu, 03 Sep 2009 09:09:08 +0000

Na początku baśni poznajemy kobietę, która bardzo pragnie mieć dzieci. Otrzymuje ona od wiedźmy, magiczne ziarenko. Po jego zasianiu z kwiatka rodzi się malutka dziewczynka, niewiele większa od ludzkiego kciuka. Szczęśliwa kobieta nadaje jej imię Calineczka.

Pewnej nocy, kiedy Calineczka smacznie śpi w swojej łupince od orzecha, zostaje ona porwana przez ropuchę, która zachwycona urodą Calineczki, postanawia przeznaczyć ją na żonę dla swojego syna. Jednak Calineczce udaje się uciec z niewoli ropuchy i jej syna. Płynąc w dół rzeki na liściu lilii zostaje pojmana przez żuka. Ten jednak porzuca calineczkę po tym jak jego przyjaciele nie akceptującej do towarzystwa.

Po nadejściu zimy Calineczka z trudem utrzymuje się przy życiu. Na całe szczęście otrzymuje schronienie od polnej myszki, która w zamian oczekuje od Calineczki aby ta zajmowała się jej domem. Ponadto, po jakimś czasie, mysz postanawia, że Calineczka powinna poślubić ich sąsiada – kreta. Malutkiej dziewczynce nie podoba się jednak ten pomysł, ponieważ nie chce prowadzić kreciego życia. Mysz upiera się jednak przy swoim i nawet grozi Calineczce, że ją ugryzie jeśli ta nadal będzie się sprzeciwiać. Dziewczynka postanawia uciec przy pomocy jaskółki, której pomogła wrócić do zdrowia. Pewnego dnia, w polu pełnym kwiatów, Calineczka spotyka księcia elfów. Biorą oni ślub a dziewczynka dostaje od księcia parę skrzydeł i przyjmuje imię Maja.

Brzydkie Kaczątko (Hans Christian Andersen)

admin — Thu, 03 Sep 2009 09:07:14 +0000

Baśń rozpoczyna się od obrazu wykluwających się kaczych jaj. Jeden z małych ptaszków jest postrzegany przez ptaki jako odmieniec i cierpi z tego powodu wiele upokorzeń, słowną obrazę i ataki fizyczne. Pogrążony w smutku ptaszek postanawia odłączyć się od swojej grupy i przyłączyć się do stada dzikich kaczek i gęsi. Jednak pewnego razu myśliwi wybijają wszystkie ptaki, z którymi brzydkie kaczątko żyło. Po tym przykrym doświadczeniu ptaszek zamieszkuje ze starszą kobietą, jednak zarówno jej kot jak i podwórkowy kogut nie dają mu spokoju. Z tego powodu brzydkie kaczątko postanawia żyć samotnie. Pewnego razu widzi przelatujące stado migrujących dzikich łabędzi, jednak nie może Siudo nich przyłączyć.

Tymczasem nadchodzi sroga zima. Jeden z rolników przypadkowo znajduje przemarznięte brzydkie kaczątko i zabiera je do swojego domu. Jednak ptaszek, przerażony głośnym zachowaniem dzieci rolnika, opuszcza także i ten dom. W ten sposób brzydkie kaczątko postanawia spędzić zimę samotnie i w bardzo nieprzyjaznych dla niego warunkach. Szczęśliwie udaje mu się przeżyć aż do wiosny. Zaraz jej nadejściu ptaszek zostaje zaakceptowany przez stado pięknych łabędzi, ponieważ on sam jest jednym z nich.

Baśń o brzydkim kaczątku uznawana jest przez badaczy literatury za symboliczną autobiografię autora Hansa Christiana Andersena.

Larp Sorontar 2009

Ewiszon — Thu, 03 Sep 2009 08:56:38 +0000

W Cztery Wielkie Strony Świata !

Rozległ się zew naboru graczy na Grę Terenową Sorontar o imieniu „Niewypełnione Proroctwo”…
Fabuła osadzona w świecie Warhammera przeznaczona jest dla 100-120 graczy i nieprzerwanie toczy się przez kilka dni i nocy na terenie przygotowanego scenicznie lasu. W czasie gry jesteśmy całkowicie pochłonięci magicznym klimatem gry. Walka zbrojna rozgrywa się z sposób naturalny tyle, że z zabezpieczonymi w odpowiedni sposób broniami. A otrzymywane przez każdego gracza listy fabularne, nakreślające jego indywidualny bądź drużynowy wkład do ogólnej fabuły, rozwijającej się w sposób nad wyraz zapadający w pamięci. Zestawione razem owe niespotykane nigdzie indziej cechy, zaczynają tworzyć całość, z której wyłania się magiczna Brama do niezwykłego świata w ,którym możesz zatrzymać się na kilka dni, po czym z powrotem wrócić do swojego codziennego życia.
Przeddzień przygody otworzy 7 sierpnia konwent, toczący się na dziedzińcu zamkowym w Głogówku(województwo Opolskie). Konwent ma na celu zagospodarowanie czasu dla przyjeżdżających do miasta Głogówek larpowiczów, czekających do następnego dnia na przygotowany rano przejazd do miejsca, gdzie odbędzie się gra terenowa trwająca permanentnie do 10 sierpnia.
Z całą doniosłością ! Jeżeli pragniesz wyruszyć w niezwykły świat wyobraźni, szukasz przygody w tajemniczym, dzikim ,mrocznym świecie to zajrzyj do nas na stronę www.sorontar.pl Pozdrawiam !

Legenda o Wandzie

admin — Fri, 26 Jun 2009 14:02:55 +0000

Wanda była piękną, młodą dziewczyną, która została królową. Pomimo swojego młodego wieku była bardzo mądra i wyrozumiała. Kochała swój kraj i rządziła nim z rozwagą i sprawiedliwością, ku zadowoleniu podwładnych, którzy szczerze ją kochali.
Wiele książąt starało się o rękę pięknej u mądrej królowej Wandy. Ona jednak czekała cierpliwie na tego, który wspólnie z nią mógłby sprawiedliwie rządzić jej ukochanym krajem.
Sława Wandy była znana w świecie i nawet germański książę Rytigier zapragnął ją poślubić. Lecz dla niego ważniejsze od miłości były urodzajne ziemie Polski. Książę wysłał do Wandy posłańców z listem. Wanda nagle zbladła czytając list. Wynikało z niego, że książę Rytigier poprosił ją o rękę, sugerując, że w posagu powinna ofiarować mu ziemie Polski. W razie odmowy Rytigier groził wojną. Germański książę znany był z posiadania doskonałej, groźnej i świetnie wyposażonej armii. Na dodatek armia Wandy wielokrotnie przegrywała w ostatnich wojnach. Jednak Wanda nie wyobrażała sobie oddania swojego kraju we władanie German. Wojna nie była rozwiązaniem, jednak Wanda znalazła wyjście z tej sytuacji. W modlitwie do bogów poprosiła o uratowanie Polski w zamian za jej życie. Jej modlitwy zostały wysłuchane i Wanda rzuciła się w nurt rzeki Wisły. Po odnalezieniu jej ciała, pochowano ją w pobliżu jej ojca Kraka, a na jej grobie, podobnie jak na grobie ojca, wzniesiono kopiec.

Legenda o Orle Białym

admin — Fri, 26 Jun 2009 14:01:15 +0000

Bracia Lech, Czech i Rus żyli dawno, dawno temu w swoich osadach. Lecz gdy wioski zaczęły się bardzo rozrastać, zrodziła się potrzeba poszukiwania nowej przestrzeni osadniczej.
Bracia zdecydowali się udać się w podróż w trzech różnych kierunkach, w poszukiwaniu nowych domów. Przez wiele dni, Lech, Czech i Rus, podróżowali przez góry, rzeki i lasy. Nigdzie po drodze nie napotkali na ludzi. Nigdzie nie widzieli miast ani wsi. W końcu na szczycie pewnej góry postanowili się rozdzielić i podróżować dalej w różnych kierunkach, tak jak planowali. Czech wybrał drogę na lewo, Rus na prawo, a Lech pojechał przed siebie.
Pewnego dnia Lech napotkał przepiękny widok. Wraz ze swoimi żołnierzami dojechał do łąki, która otaczała małe jeziorko. Kiedy zatrzymali się na łące, orzeł przeleciał nad ich głowami, po czym zatoczył kilka okręgów i w końcu wylądował w swoim gnieździe na skale. Kiedy orzeł ponownie poderwał się do lotu, zachodzące słońce oświetliło końcówki jego skrzydła tak, że wydawały się być ze złota, podczas gdy cały orzeł był śnieżnobiały.
Lech oznajmił swoim żołnierzom, że tutaj właśnie się osiedlą i tu jest ich nowy dom. Nazwali to miejsce – Gniezno, od gniazda orła. Od polany, na której się osiedlili nazwali siebie Polanami. Gniezno było pierwszą stolicą Polski.

Legenda o Smoku Wawelskim

admin — Fri, 26 Jun 2009 13:58:54 +0000

Dawno temu, nad rzeką Wisłą, żyło sobie małe plemię pokojowo nastawionych ludzi. Mieszkali oni w małych drewnianych chatkach, uprawiali ziemię i zajmowali się swoimi zawodami. Wioska ta, leżała niedaleko wzgórza Wawel, w którego zboczu znajdowała się głęboka jaskinia. Wejście do jaskini było zarośnięte wysoką trawą, krzakami i chwastami. Żaden człowiek nigdy nie zapuszczał się do wnętrza jaskini, a legenda głosiła, że mieszkał w niej groźny smok.
Młodzież zamieszkująca wioskę nie wierzyła, w istnienie smoka, podczas gdy starsi ludzie opowiadali, że ich rodzice mówili często o smoku, który spał w jaskini. Ostrzegali oni wszystkich, że nikt nie powinien obudzić smoka, bo konsekwencje dla nich wszystkich byłyby opłakane.
Kilku odważnych postanowiło dać koniec tym legendom i wybrali się na eksplorację jaskini. Zabrali oni pochodnie i weszli do jaskini, gdzie po chwili napotkali na rumowisko kamieni blokujące przejście. Po drugiej stronie słychać było ciężki oddech niezidentyfikowanego stworzenia. Chłopcy zaczęli uciekać w pośpiechu, lecz smok obudził się i zionąc ogniem przypalił ich plecy i pięty. Kiedy uciekli już wystarczająco daleko, odwrócili się i zobaczyli smoka w wejściu do jaskini. Był najwyraźniej strasznie zły, że ktoś śmiał go obudzić.
Od tego dnia mieszkańcy wioski nie znali spokoju, jako że codziennie smok porywał owce lub dziewice. Wielu odważnych próbowało zabić smoka, lecz wszyscy zginęli.
Pewnego dnia, szewc Krakus (wg innych źródeł krakowski szewczyk Dratewka), wypełnił owcę siarką i zostawił ją w widocznym dla smoka miejscu. Gdy ten pożarł owcę, zachciało mus się pić i szybko udał się nad Wisłę. Pragnieniu jego nie było końca i wypił tyle wody, że pękł.
Na cześć szewca Krakusa na szczycie wzgórza Wawel wzniesiono osadę, której Krakus został władcą. Tak powstał Kraków.

Legenda o Janosiku

admin — Fri, 26 Jun 2009 13:55:23 +0000

Janosik, był to rozbójnik, który z grupą przyjaciół napadał, rabował i palił domy bogatych. Legenda głosi, że Janosik działał po obydwu stronach Tatr – polskiej i słowackiej, ukrywając się w lasach u podnóża tych gór. Według ludowych przekazów Janosik i jego banda nigdy nie skrzywdzili biednej osoby. Co więcej, zrabowane bogactwa przekazywali biednym społecznościom, a zwłaszcza tym, które cierpiały z powodu wyzysku silniejszych. Często porównuje się Janosika do Robin Hooda, który postępował bardzo podobnie.
Opowieści ludowe opisują Janosika jako bohatera, który posiadał nadprzyrodzone siły oraz niezwykłą moc unikania wszelkiego rodzaju strzał, pocisków i ran, dzięki ziołom, które nosił on w swojej kieszeni. Ponoć Janosik potrafił także poruszać się z miejsca na miejsce szybciej niż jakakolwiek inna istota ludzka. Jego siłą pozwalała mu odcisnąć ślad swojej dłoni w skale.
Zgodnie z legendą, Janosik uzyskał swoje ponadnaturalne zdolności dzięki trzem wiedźmom, które zauroczone jego odwagą postanowiły uczynić z niego super rozbójnika.
Podarowały mu one trzy przedmioty o magicznej wartości: ciupagę, koszulę i pas.
Janosik zawsze miał te przedmioty ze sobą. Jednak pewnego dnia został zdradzony przez kobietę, którą często odwiedzał. Zniszczyła ona wszystkie trzy magiczne przedmioty a następnie wydała Janosika w zamian za obiecaną nagrodę. W ten sposób umożliwiła ona żołnierzom schwytanie tego dobroczynnego bohatera.